Reggae-muzyka dla każdego

Reggae - Stanowi najbardziej charakterystyczny gatunek muzyki jamajskiej. Styl we współczesnej muzyce rozrywkowej powstały pod koniec lat sześćdziesiątych XX wieku w Kingston na Jamajce.

Rozgłos na skalę światową, zyskało w latach siedemdziesiątych dzięki twórczości, nazywanego przez niektórych boga reggae, Boba Marleya, wbrew powszechnej opinii nie był on jedynym prekursorem i twórcą tego gatunku.

Reggae jest szczególnie popularne w środowisku ruchu Rastafari.Charakterystyczny dla reggae schemat rytmiczny określa się mianem riddimu, łączący ze sobą wyrazistą linię basu i beat perkusyjny.

 

Ewolucja muzyki Jamajskiej:

Reggae grane jest przeważnie w parzystym metrum 4/4, ze względu na swoją symetrię rytmiczną. Style z których bezpośrednio się wywodzi to ska i rocksteady, ale łączy też w sobie elementy tradycyjnej jamajskiej muzyki folkowej mento, trynidadzko-tobagijskiego calypso oraz amerykańskiego jazzu i R&B. Chilloutowy, nieco hipnotyczny charakter utworów reggae nadaje spokojne tempo, miarowy i pulsujący rytm oraz wysunięta na pierwszy plan wyrazista linia basu.

Mento--1950r-1958r
Ska--1958r-1966r        

Rock Steady--1966r-1968r

Early Reggae--1968r-1972r
Roots Regge/Dub--1972r-1980r
Dancehall--1980r-1985r
Ragga--1985r-teraz

Świetnie określają to słowa pewnego znanego artysty Steve'ego Barrowa

"Dobre reggae to bas! Musi mieć energię i przenikać cię... Powinno też być nieco mistyczne i groźne, choć to już bardziej dla takich fanatyków jak ja! (...) Ludzie potrzebują tej muzyki, nie jak gumy do żucia. Guma do żucia – nie potrzebujesz jej.

Owszem, przyjemnie jest żuć ją sobie i wydmuchać parę balonów, ale potem staje się bezużyteczna, bo traci smak. Wiele jest takich gatunków muzyki podobnych do gumy, lecz reggae, to nie jest gumowata muzyka. To prawdziwe wyrażenie siebie."

Steve Barrow



Charakterystyka instrumentalna:

Gitara
Bas
Perkusja
Instrumenty Klawiszowe
Instrumenty Dęte
Wokal i Teksty












Etymologia-Jest kilka hipotez co do pochodzenia nazwy gatunku. Słowo „reggae” pierwszy raz użyto w Cambridge University Press w roku 1967  na kierunku Dictionary of Jamaican English, co oznaczało alternatywę zwrotu „rege-rege” definiowało się to jako gałgany, szmaty albo. kłótnia, czy sprzeczka.

Pierwszy utwór, w którym pada określenie gatunku, to| singiel grupy Toots & The Maytals pt. „Do the Reggay”: wydany w roku 1968, to pierwszy utwór gdzie pada słowo reggae.

To było jak sen. Któregoś poranka siedziałem, brzdąkając na swojej gitarze, i słowo się pojawiło, tak po prostu. Powiedziałem więc: Róbmy reggae!, i takie jest właśnie pochodzenie tego słowa.

Frederick "Toots" Hibbert  

Steve Barrow, brytyjski badacz i historyk gatunku, utrzymywał w przekonaniu że termin utworzył wokalista i producent Clancy Eccles od słowa „streggae”, co w języku patois znaczyło określenie prostytutki. To że słowo wywodzi się z języka hiszpańskiego i oznacza dosłownie „króla muzyki” utrzymywał z kolei Bob Marley.

 Inna opcja to, to że słowo pochodzi od nazwy posługującego się jednym z języków bantu plemienia regga, żyjącego rzekomo gdzieś w okolicy jeziora Tanganika, tak twierdzą niektórzy jamajscy rastafarianie.

W książeczce dołączonej do kompilacyjnego albumu z chrześcijańskim reggae pt. To the King, wydanego w roku 2003 przez wytwórnię Lion of Zion Entertainment, przeczytać można, że nazwa gatunku pochodzi od łacińskiego słowa regis (dosł. „książę”, ale również forma dopełniacza liczby pojedynczej słowa rex – „król”).